کد مطلب:280182 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:264
احساس حالت مراقبه
بدانكه یكی از تكالیف مقرره ی مشكله ی تو در غیبت امام عصر (عجل الله فرجه) كه مشكل ترین تكالیف است، حالت مراقبه است با خدای خود (جل جلاله) و كیفیت آن در ریاضات شرعیه، مدون و مضبوط و حقیر در كتاب «خرابات» بسط عظیمی داده ام و نظیر آن مراقبه ی با امام عصر (ارواحنا فداه) است و این حالت مراقبه را معنی آن است كه در تمام حركات و سكنات و افعال و اعمال و اقوال خود مراقب امام خود (عجل الله فرجه) باشی و به طور یقین بدانی كه امام تو (علیه السلام) همه جا با تو همراه است، آنی و دقیقه ای از تو جدائی و انفكاك و غفلت ندارد، چنانكه سابقا اشاره شد تصور كن كه مرشدی یا پیری صاحب ریاضت داری كه از كثرت ریاضات شاقه از اكثر امورات خیالیه و باطنیه ی تو مستحضر و مطلع است و با آن مرشد چندی جلیس و انیس شده ای، تو را به خدا ملاحظه كن تا چه اندازه و درجه ظاهرا و باطنا از آن مرشد ملاحظات داری وادب او را نگاه می داری و مواظب و مراقب خود هستی كه ظاهرا و باطنا، غیابا و شهودا خلاف ادبی یا خلاف مرسومی از حیث نشست وبرخواست و رفتار كردار واكل و شرب و نماز و طاعت و حضور قلب از تو ظاهر نشود و خود را وا می داری اختیارا و اضطرارا به اعمال و كردار و رفتار حسنه و مجانبت از اعمال سیئه طوعا او كرها كه مبادا خلاف میل او به حسب ظاهر یا باطن از تو ناشی شود و آن مرشد تو را ملامت و شناعت نماید، یا از مصاحبت و مجالست تو كناره جوئی كند، یا از مرتبه ی تو نزد او چیزی كاسته شود، خدا شاهد است كه
[ صفحه 36]
اكثر مردم امام زمان خود را (ارواح العالمین فداه) از ادنی مرشدی در این عصر، بی تصرف تر می دانند و گمان می كنند كه امام زمان آنها (عجل الله فرجه) چون از انظار كثیفه ی این خلق منكوس در قید غیبت و اختفا محجوب و محبوس است، از ظاهر و باطن مخلوق بی خبر و بی اطلاع است و حال آنكه حاضر در امصار است و ناظر در افكار و غایب از ابصار. در توقیع رفیع شیخ سدید مفید (رضوان الله تعالی علیه) فرموده:
فانا نحیط علما بانبائكم و لا یعزب عنا شیی من اخباركم.
و در موضعی دیگر:
و انا غیر مهملین لمراعاتكم و لا ناسین لذكركم و لولا ذلك لنزل بكم البلاء و اصطلمتكم الاعداء...
و در دعای سیزدهم ماه رمضان است كه معصوم خطاب به آن حضرت فرماید:
اللهم صل علی محمد و آل محمد و ادفع عن ولیك و خلیفتك و لسانك و القائم بقسطك و المعظم لحرمتك و المعبر عنك و الناطق بحكمك و عینك الناظرة و اذنك السامعة و شاهد عبادك حجتك علی خلقك...
و گمان می كنند كه امام آنها (عجل الله فرجه) نمی داند كه این مردم به چه كار مشغولند و روز و شب خود را به چه قسم از لهو و لعب می گذرانند، واز این جهت چه بی اعتنائی ها به امام زمان خود (ارواحنا فداه) می كنند و چه مخالفتها با او دارند، بلكه به انواع واقسام اذیتها آن حضرت را می رنجانند و اسباب اعراض و اشمئزاز آن حضرت را (صلوات الله و سلامه علیه) فراهم می آورند. در هر ساعتی و در هر دقیقه ای و در هر آنی از كثرت حركات لغو و لهو و كارهای ناشایسته امام خود را مهموم و مغموم می نمایند و هر لحظه همی بر هم آن حضرت و غمی بر غم آن جناب (ارواحنا فداه) می افزایند.
[ صفحه 37]
با وجود این خود را از مطیعان و شیعیان و دوستان آن حضرت می داند و لاف و گزاف تولا و شیعه بودن و جان نثاری در ركاب آن حضرت می زنند و ابدا از خدا و رسول و ائمه و امام زمان خود (سلام الله علیهم) شرم نمی نمایند و چنین می پندارند كه امام آنها از آنها غفلت دارد و از حركات ناشایست آنها خرسند است. خلاصه، چنانچه این حالت مراقبه را اتصالا ملحوظ و منظور داشته باشی، البته به مقاماتی می رسی كه «لم یخطر علی قلب بشر» اندك اندك تمام حركات تو موافق رضای آن حضرت خواهد شد و رضای آن حضرت رضای خدا است (جل جلاله) همین قدر باید قطع نمائی كه هیچ ولیی از اولیاء و هیچ صدیقی از صدیقین و هیچ مخلصی از مخلصین به درجه ی ولویت و صدیقیت و غیرها نرسیده اند الا از حالت مراقبه، پس بهتر آن است كه تكلیف خودرا در حركات و سكنات ظاهره و باطنه ی خود بفهمی و بدانی و عقیده ی تو به طور یقین این باشد كه تمام اعمال و افعال و اقوال تو نزد امام تو (ارواحنا فداه) مشهود است و آنی و دقیقه ای از تو غفلت ندارد. به علاوه عرض اعمال تو در هر روز و هر شب - در تمام ایام هفته - در دوشنبه و پنج شنبه به امام زمان تو و سایر ائمه ی هدی و پیغمبر خدا و اكثر ملائكه (سلام الله علیهم) می شود و تمام آنها مطلع و مستحضر از اعمال تو هستند و خواهند بود، چنانكه شرح آن بعد از این خواهد آمد.
[ صفحه 28]
[ صفحه 36]
اكثر مردم امام زمان خود را (ارواح العالمین فداه) از ادنی مرشدی در این عصر، بی تصرف تر می دانند و گمان می كنند كه امام زمان آنها (عجل الله فرجه) چون از انظار كثیفه ی این خلق منكوس در قید غیبت و اختفا محجوب و محبوس است، از ظاهر و باطن مخلوق بی خبر و بی اطلاع است و حال آنكه حاضر در امصار است و ناظر در افكار و غایب از ابصار. در توقیع رفیع شیخ سدید مفید (رضوان الله تعالی علیه) فرموده:
فانا نحیط علما بانبائكم و لا یعزب عنا شیی من اخباركم.
و در موضعی دیگر:
و انا غیر مهملین لمراعاتكم و لا ناسین لذكركم و لولا ذلك لنزل بكم البلاء و اصطلمتكم الاعداء...
و در دعای سیزدهم ماه رمضان است كه معصوم خطاب به آن حضرت فرماید:
اللهم صل علی محمد و آل محمد و ادفع عن ولیك و خلیفتك و لسانك و القائم بقسطك و المعظم لحرمتك و المعبر عنك و الناطق بحكمك و عینك الناظرة و اذنك السامعة و شاهد عبادك حجتك علی خلقك...
و گمان می كنند كه امام آنها (عجل الله فرجه) نمی داند كه این مردم به چه كار مشغولند و روز و شب خود را به چه قسم از لهو و لعب می گذرانند، واز این جهت چه بی اعتنائی ها به امام زمان خود (ارواحنا فداه) می كنند و چه مخالفتها با او دارند، بلكه به انواع واقسام اذیتها آن حضرت را می رنجانند و اسباب اعراض و اشمئزاز آن حضرت را (صلوات الله و سلامه علیه) فراهم می آورند. در هر ساعتی و در هر دقیقه ای و در هر آنی از كثرت حركات لغو و لهو و كارهای ناشایسته امام خود را مهموم و مغموم می نمایند و هر لحظه همی بر هم آن حضرت و غمی بر غم آن جناب (ارواحنا فداه) می افزایند.
[ صفحه 37]
با وجود این خود را از مطیعان و شیعیان و دوستان آن حضرت می داند و لاف و گزاف تولا و شیعه بودن و جان نثاری در ركاب آن حضرت می زنند و ابدا از خدا و رسول و ائمه و امام زمان خود (سلام الله علیهم) شرم نمی نمایند و چنین می پندارند كه امام آنها از آنها غفلت دارد و از حركات ناشایست آنها خرسند است. خلاصه، چنانچه این حالت مراقبه را اتصالا ملحوظ و منظور داشته باشی، البته به مقاماتی می رسی كه «لم یخطر علی قلب بشر» اندك اندك تمام حركات تو موافق رضای آن حضرت خواهد شد و رضای آن حضرت رضای خدا است (جل جلاله) همین قدر باید قطع نمائی كه هیچ ولیی از اولیاء و هیچ صدیقی از صدیقین و هیچ مخلصی از مخلصین به درجه ی ولویت و صدیقیت و غیرها نرسیده اند الا از حالت مراقبه، پس بهتر آن است كه تكلیف خودرا در حركات و سكنات ظاهره و باطنه ی خود بفهمی و بدانی و عقیده ی تو به طور یقین این باشد كه تمام اعمال و افعال و اقوال تو نزد امام تو (ارواحنا فداه) مشهود است و آنی و دقیقه ای از تو غفلت ندارد. به علاوه عرض اعمال تو در هر روز و هر شب - در تمام ایام هفته - در دوشنبه و پنج شنبه به امام زمان تو و سایر ائمه ی هدی و پیغمبر خدا و اكثر ملائكه (سلام الله علیهم) می شود و تمام آنها مطلع و مستحضر از اعمال تو هستند و خواهند بود، چنانكه شرح آن بعد از این خواهد آمد.
[ صفحه 28]